چرا مجلس نمایندگان امریکا از نجات وال استریت سرباز زد ؟

.

لینک در بالاترین: اینجا

لایحه ای که با فوریت بسیار و مشترکا توسط رهبران هر دوگروه جمهوری خواه و دموکرات به مجلس نمایندگان امریکا فرستاده شده بود امروز در مقابل چشمان حیرت زده دولتمردان ، مطبوعات و مردم امریکا توسط نمایندگان مجلس رد شد تا روز پائیزی دولت جمهوری خواه ساکن کاخ سفید را در غروبی حزن الود به پایان برساند .

این در حالی است که حتی مردم عادی نیز میدانستند که در صورت رد شدن این لایحه بازار اقتصادی امریکا به تلاطم غیر قابل پیشبینی خواهد افتاد -- اتفاقی که دقیقا هم افتاد، به طوری که ظرف چند ساعت کوتاه شاخص عمده اقتصادی بازار امریکا، یا همان «داو جونز» دچار بزرگترین سقوط در تاریخ کشور گردید.

به این ترتیب طبیعتا اولین سئوالی که به ذهن میرسد اینست که چرا ؟ چرا مجلس نمایندگان با وجود بحران شدید مالی که در حال حاضر بازارهای امریکا را فرا گرفته است، و با وجود اینکه واضح بود در صورت رد شدن این لایحه بحران ها به مرحله تازه ای خواهند رسید، باز تصمیم گرفتند تا با رای منفی خود این لایحه را ملغی کنند؟ و از همه مهمتر شاید این حقیقت باشد که اگرچه توقع میرفت بسیاری دموکرات های مجلس به این لایحه روی خوشی نشان ندهند، اما نهایتا این عدم موافقت جمهوری خواهان محافظه کار بود که به غرق این تایتانیک هفتصد میلیارد دلاری انجامید. گفتم این از همه مهمتر است، چرا که معمولا این جمهوری خواهان هستند که دست خود را دردست کمپانی های بزرگ نفتی و مالی دارند، و اینبار نیز طبق معمول رهبران جمهوری خواه ، بخصوص جرج بوش در به مجلس رسیدن این لایحه نقش عمده ای را بازی کرده بودند، و همچنین کاندیدای آنها در انتخابات امسال ریاست جمهوری، یعنی جان مک کین، از این لایحه دفاع کرده بود، و به این ترتیب مخالفت بدنه حزب با سران آن ابعاد سیاسی بزرگتر و نگران کننده تری به خود میگیرد.

یکی از ساده ترین پاسخ هائی که به ذهن میرسد، همان موضوعی است که دوسه هفته پیش هم نوشتم راجع به آن ،یعنی اصول ایدئولوژیکی در مورد عدم دخالت دولت در بازار آزاد، اصلی که گروههای عمده محافظه کار در میان جمهوری خواهان به آن عمیقا معتقدند. پس از محرض شدن نتایج رای گیری، این دیدگاه یکی از دلیل های عمده ای بود که توسط برخی از محافظه کاران در توجیه رای منفی خود ارائه شد. شاید بتوان «راش لیمبو»، مجری رادیوئی بسیار محبوب راست گرا را بهترین، یا لااقل پر طرفدار ترین سخنگوی این دیدگاه دانست. وی در برنامه ای که پس از نشر خبر رد لایحه منتشر شد گفت:

I shouldn't say this, but I'm going to say it anyway. Screw the market! .... OK, I'll take that back, not screw the market but let me tell you something: when the government fails to pass a socialism bill and the market goes south, let it go south. I don't want to pass a socialism bill just to protect the stock market
من نباید این حرفو بزنم، ولی به هر حال میخوام بگم. گورپدر بازار! ... خیلی خوب، حرفمو پس میگیرم، گور پدر بازار نشه، ولی بذارید یه چیزی بهتون بگم: وقتی دولت یه لایحه سوسیالیستی رو قبول نمیکنه و بازار اینطوری به هم میریزه، پس بذار به هم بریزه. من هیچ علاقه ای ندارم که یک لایحه سوسیالیستی از مجلس بگذره فقط برای اینکه از بازار سهام محافظت بشه

اما حتی با وجود دیدگاههای افراطی افرادی مثل راش لیمبو، واقعیت اینست که اتفاقی که دیروز در مجلس افتاد پیچیده تر از آن است که بتوان ان را تنها منسوب به موضع گیری ایدئولوژیک جمهوری خواهان کرد، بخصوص که روند های رای دهی منفی و مثبت کاملا با الگوئی ناهمگون با الگوی تمایلات ایدئولوژیک و در میان نمایندگان هردو جناح گسترده شده بود. آنچه مسلم است اینکه دلایل اصلی این اتفاق را باید پیچیده تر، یا لااقل پوشیده تر از اختلاف نظر های صرفا ایدئولوژیک و حتی جناحی دانست.

اگرچه شاید راهی برای پیدا کردن پاسخ روشنی به «چرائی» این رفتار در مجلس نمایندگان، و بخصوص در بدنه حزب جمهوری خواه وجود نداشته باشد، با این حال بررسی نزدیکتر برخی از جنبه های این داستان شاید بتواند کلید های مهمی را در اختیارمان بگذارد.

یکی از این "جنبه ها" ، مثلا، تفاوت جالبی است بین نمایندگانی که قرار است در انتخابات مجلس نمایندگان به رقابت سختی بپردازند و آنان که رقابت سختی پیش رو ندارند. ماجری به این صورت است که طبق گزارش تحلیلی و آمار ارائه شده توسط ژورنال سیاسی Congressional Quarterly, از نمایندگان جمهوری خواهی که طبق گزارشهای قبلی رقابت فشرده ای در انتخابات آینده پیش رو دارند، بیشتر از هشتاد و پنج در صدشان به این لایحه رای منفی دادند. این در حالیست که تنها شصد و پنج در صد از نمایندگان جهوری خواهی که در انتخابات آینده رقیب سرسختی را در مقابل ندارند به لایحه رای منفی دادند. جالب اینکه همین روند در میان نمایندگان دموکرات نیز به چشم میخورد، به این ترتیب که انهائی که رقابت سختی در پیش رو دارند بسیار بیشتر از دیگران به لایحه رای منفی داده اند. به عبارت دیگر، این نمایندگان از هر دو حزب با این رفتار خود نشان داده اند که میدانند رای مثبت به این لایحه به ضرر انان تمام خواهد شد و نظر مردم نسبت به آنان را بد خواهد کرد.

اما سئوال بسیار مهم بعدی که البته در مطبوعات جمعی امریکا کلا ناگفته مانده است خواه نا خواه اینست که چرا و به کدام علت و دلیلی این نمایندگان باید نگران باشند که رای مثبتشان به چنین لایحه ای که نه تنها توسط دولت و موسسات مالی، بلکه همچنین توسط مطبوعات مختلف نیز با تبلیغات فراوان به عنوان راه نجات مردم فقیر از رکود و فقر بیشتر و نجات اقتصاد عمومی امریکا از در هم شکستن معرفی شده است موجب عدم رضایت مردم از آنان خواهد شد ؟؟

دو ویدئوی کوتاه که برای شما در پای همین صفحه هم خواهم آورد، شاید یک جنبه مهم از پاسخ این سئوال را در بر داشته باشند. این دو ویدئو عبارتند از یک کلیپ یک و نیم دقیقه ای از سخنرانی سخنگوی مجلس نمایندگان امریکا، خانم نانسی پلوسی، که در مورد وضعیت اقتصادی و ربط آن به سیاستهای حزب جمهوری خواه شامل بوش و مک کین میگوید. جالب اینجاست که گروه جمهوری خواه بعد از شکست رای برای لایحه کمک هفتصد میلیارد دلاری به وال استریت، خانم پلوسی را متهم کرده اند که با سخنرانی خود موجب شده است عده زیادی از جمهوری خواهان رای خودشان را عوض کنند . گفتم جالب است، چون خانم پلوسی از حزب دموکرات است، و این ادعا که سخنان یک دموکرات توانسته چنین تاثیر عمیقی روی نماینده های جمهوری خواه گذاشته باشد حتی اگر واقعیت داشته باشد خودش نشانگر خیلی چیز هاست.

اما ویدئوی دیگر هم یک آگهی سیاسی یک دقیقه ای است که توسط گروهی به نام MoveOn.org اخیرا در همین رابطه و جهت اطلاع رسانی به مردم منتشر شده است، تحت نام «افتضاح دوستانم». حرف اصلی این ویدئو هم این است که این افتضاحی که الان مردم امریکا با آن درگیر هستند در حقیقت ساخته و پرداخته دار و دسته جمهوری خواهان ، بخصوص کسانی مثل جرج بوش و جان مک کین، دیک چینی و دیگران است، و سیاستهای غلط و قرار دادن اختیارات تام توسط آنها در دست سرمایه داران و شرکتهای مالی بزرگ، و بخصوص روشی که مک کین بار ها از آن حمایت کرده است، یعنی عدم دخالت یا حتی نظارت دولت در کارهای شرکتهای بزرگ، یا اقتصاد کاپیتالیستی بازار آزاد.

هم خانم پلوسی، و هم آگهی گروه بالا، هر دو نهایتا بر یک نکته متفق القول به نظر میرسند، و آن اینکه با توجه به اینکه بی بند و باری های سیستم سرمایه داری که تا کنون، بخصوص در طی هشت سال گذشته بر بازار امریکا حاکم بوده است موجب رسیدن بازار به وخامت امروز خود گردیده است، اینکه اکنون هفتصد میلیارد دلار از پول بیت المال بخواهد صرف نجات دادن این شرکتهائی که با اشتباهات ، بی قیدی، طمع، و رفتارهای غیر مسئولانه خود رسوائی اخیر را موجب شده اند به هیچ وجه قابل توجیه نیست.

از طرف دیگر سخنان جان کالبرسون، نماینده جمهوری خواه تکزاس که او نیز بر علیه این لایحه رای داده است شاید جنبه دیگری از این مخالفت مجلس را شرح دهد. کالبرسون میگوید:

This vote today was a vote between bankrupting our kids and bankrupting a few Wall Street firms. This $700 billion outlay of funds seemed irresponsible. این رائی که امروز دادیم حکم انتخابی را داشت بین ورشکست کردن فرزندانمان، و ورشکست شدن چند شرکت در وال استریت. بذل این هفتصد میلیارد دلار پول به نظر غیر مسئولانه میآمد

در هر حال، اگر چه شکی نمیتوان داشت که شرکتهای بزرگ و قدرتمند به همین سادگی از تلاش خود برای استفاده از موجودی خزانه های ملی دست برنخواهند داشت، حکایت امروز مجلس نمایندگان امریکا همچون خاطره ای فراموش نشدنی بر حافظه تاریخی کشور خواهد ماند، خاطره ای که قضاوت در مورد مثبت یا منفی بودن تاثیر آن بر سرنوشت شکننده ایالات متحده امریکا در قرن بیست و یکم هنوز ناممکن مینماید.

♪ اما اجازه بدهید پیش از خداحافظی این نظر شخصی خودم را هم اضافه کنم، که من شخصا فکر میکنم روز پنج شنبه، یعنی سه روز دیگر، این لایحه تصویب خواهد شد. در واقع گمان من این است که همین دوشنبه هم اگر آنهائی که رای میدادند میدانستند که در نتیجه رای منفی انها ممکن است لایحه واقعا رد شود، رای منفی نمیدادند. منظورم آنست که برخی از نماینده هائی که به هر حال با لایحه مخالفتی قلبی هم نداشتند، آنقدر اطمینان داشتند که این لایحه قبول خواهد شد که به خودشان اجازه دادند تا رایشان را به جای پشتیبانی از لایحه تبدیل به یک سرمایه گذاری برای آینده شان کنند، با این تصور که به هر حال لایحه قبول خواهد شد، اما به اینترتیب آنها هم قادر خواهند بود که در انتخابات آینده هم خودشان را از سیاستهای جرج بوش بسیار دور جلوه دهند و هم به مردمی که نمایندگیشان را میکنند بگویند "ببینید، من با شما بودم، و بر علیه کمپانی های ثروتمندی که خون شما را میخورند." به هر حال باید صبر کرد و دید روز پنج شنبه (یا هر تاریخ دیگری که برای رای گیری مجدد تصویب شود)، چه با خود خواهد آورد.

.

ویدئوها را ببینید:

.

ویدئوی اول، اگهی گروه MoveOn.org:

.

.

ویدئوی دوم، بخشی از سخنان خانم پلوسی در مجلس:

.