ماشین بازی در ماه

.

لینک این مطلب در بالاترین

اولین بار در سال ۱۹۶۹ بود که اعلام شد یک انسان امریکائی موفق شده است با سفینه آپولو یازده به ماه برود، از سفینه خارج شود تا بر سطح‌ ماه پا بگذارد و کمی گردش کند، پرچم امریکا را هم آنجا نصب کند، و بعد هم به زمین برگردد. هنوز چیزی از این اعلام نگذشته بود که در سال ۱۹۷۱ اعلام شد یک امریکائی علاوه بر فرود بر سطح‌ ماه با سفینه آپولو پانزده، یک ماشین هم با خودش به ماه برده و دو سه روز روی ماه مانده، و پیش از بازگشت به زمین کمی هم آنجا با ماشینش، که به اسم «مه نورد Moonrover» معرفی شده بود بگردد.

عکسی جالبی از مه نورد اپولو ۱۷ کلیک کنید تا نسخه بزرگتر را ببینید

شک و تردید ها و تئوری های توطئه فراوانی در مورد این حکایات وجود دارند، که احتیاجی به بحثشان نیست (گرچه اگر کسی دوست دارد میتواند از اینجا شروع کند). اما یک سئوالی که برای من بد جوری بی جواب مانده اینست که اگر واقعا همانطوری که اعلام شده بود، در اواخر ده شصت، یعنی تقریبا پنجاه سال پیش، وقتی هیچ خبری از ترانزیستورها و کامپیوترهای قدرتمند امروزی نبود، امکان این وجود داشت که به همین راحتی انسانها را به ماه بفرستند و برگردانند، که هیچ، روی ماه ماشین سواری هم بکنند، خوب حالا پس چراست که امروز، پنجاه سال بعد، هنگامی که توی یک مینی بوس معمولی مان، هیچ، توی یک ساعت مچی مان بیشتر از همه اپولو ها قدرت محاسبه الکترونیکی خوابیده است، خوب چطور است که حالا وقتی میخواهند کسی را به کره ماه بفرستند اینقدر موضوع سخت و مهمی است که تازه ناسا گفته میخواهد «سعی کند» تا سال ۲۰۱۸ یک سفینه ای بر سطح ماه بنشاند ؟

.

شما را نمیدانم، ولی من اصلا از این حکایت سر در نمیاورم.

.

.